Met 5. Ld3 koos Erwin voor een zeer experimentele openingsopzet, maar deze mislukte volledig. Twan dacht al gauw beter te staan en dat klopte ook volledig. Met 14… cxd4 15. Dxc8 Pc5!! miste hij nog een briljante manier om voordeel te bereiken. Met 17… f5 en 18… f4 dacht Twan spel te creëren, maar na 19. e4 werd wel duidelijk dat zijn paard op h5 wel heel erg slecht stond. Volgens Erwin was het in de praktijk al erg lastig, maar na 30. Tc8 was het wel heel snel klaar.

Het was een snelle partij tussen Twan en Benjamin, die een variant van de Caro-Kann kregen die ze allebei met beide kleuren spelen. Na 12. fxg5 kwam de h-lijn open en wist Twan eigenlijk meteen dat het mis was. Na 13. Lxg5 f6! was het eigenlijk ook direct klaar. Twan kon het misschien nog taaier spelen, maar uiteindelijk won alles voor zwart en geloofde Twan het allemaal wel.

In de voorbereiding had Sipke dit type stelling op het bord gehad en was daarom redelijk tevreden met de opening. Met 17… h6 verzwakt Twan zijn koningsstelling, waar het gebruikelijker is om met …g6 en …Lf8 zijn koningsstelling te verstevigen. Twan kon met 21… b5 de pionnenstructuur van Sipke aantasten, maar was naar eigen zeggen “niet snel genoeg om alle stukken af te ruilen”. Hij had het sterke offer met 24. Pxf7 wel aan zien komen, maar dit volledig onderschat omdat hij het idee d4-d5 niet gezien had. Sipke kon genoeg stukken bij de aanval brengen en boekte een fraaie overwinning.

Twan kende de opening niet zo heel goed en Jorden begon al vrij snel druk op e5 te zetten. Hij besloot om op het loperpaar te gaan jagen en er maar het beste van te maken. Toen hij kansen zag om een ongelijk lopereindspel te bereiken ging hij daar maar voor in de hoop er het beste van te maken. Jorden was uiteindelijk niet tevreden met remise, maar ondanks een paar kleine kansjes zat er ook niet veel meer in vandaag.

De keuze van het Twan voor het Weens in het Aangenomen Damegambiet was een interessante, aangezien Loek dit vroeger zelf met zwart ook veel gespeeld heeft. Loek durfde het echter niet aan om de kritieke varianten te spelen en besloot iets te kiezen wat hij goed kent. Het eindspel met een pluspion stelt niet zo veel voor, maar Twan was er zelf niet helemaal gerust op: “ik heb goede compensatie voor de pion, maar als dat langzaam verwatert dan wordt het toch ineens een probleem”. Er waren in het eindspel misschien nog wat kansen voor wit, maar volgens Loek was het allemaal heel erg marginaal. Twan speelde het eindspel uitstekend en dus moest Loek berusten in remise.

Wederom een solide partij van beide spelers. Twan ging in het Schots vierpaardenspel voor een klein plusje, maar kreeg uiteindelijk niet zo veel. In de eindstelling kon Twan volgens Erik “nog wat speldenprikjes uitdelen”, maar echt in de problemen zou hij uiteindelijk nooit komen.

De stelling leek vanuit de opening redelijk in balans, maar beide spelers vonden de witte pionnenmeerderheid op de damevleugel toch gevaarlijk. Ivan leek het gevaar door middel van …a5 geneutraliseerd te hebben, maar Twan had sterk het gevoel dat er op het einde iets te halen was. Waar beide spelers na de partij dachten een keurige en solide remise gemaakt te hebben, veranderde de ontspannen uitdrukking op hun gezichten toch enigszins toen ze het oordeel van de engine zagen. Om echt voordeel te bereiken moest 32. Tb6 gevonden worden, welke indirect de c5 pion dekt. Daarna kan wit het levensgevaarlijke Pc4 spelen en zwart kan daar niet zo heel veel meer aan doen.